Kimse önemsiz ilan edilmek istemez. Acılarımızın bile bizi özel kıldığına dair sahip olduğumuz boş inanca sıkı sıkıya tutunuruz. Arada bir de olsa çok da önemli olmadığımızı kendimize itiraf da edebiliriz, ancak bütün o özel günler için yaratılan şamata aslında bizim kendimizi 1 gün için bile olsa diğer türdeşlerimizden daha değerli olduğumuz duygusunu hissettirmek içindir. Bu yüzden birey olamamış yığınla insan, her gün görüştükleri insanlardan başkasıyla olmayacak olsalar bile bu özel günlerde(belki bir düğün belki bir kutlama) rahat değil ama şık kıyafetler içinde dolanırlar. Bu yüzden medeniyet ve bireyselllik eğitimi olmayan ”kapalı toplumlar” bu tür özel günleri abartılı bir şamata ile kutlamaya eğilimlidir.
Aynı sebep, biatçı kabileci dini dünya görüşünün 21.yüzyılda hala kendine yer bulabiliyor olmasının -bence- en geçerli psikolojik açıklamasıdır. Bir gün sıranın kendisine geleceğine inanan, evde babası, okulda hocası, sokakta devlet tarafından ezilen eğitimsiz zihinler kaçınılmaz olarak dinde teselli buluyor. Üstelik sıranın kendisine gelmesi için sadece ölümü beklemeden yukarda dediğim gibi fırsatını bulduklarında kendilerini diğerlerinin üzerinde hissetmek için abartılı davranışlara başvurabiliyorlar. Mevcut statükoyu sorgulamak yerine toplumsallaşmalarının sebebi de bu. İlerleyebilmek için Isaiah BERLIN’ in dediği gibi bu toplumun her bireyi “baba-katili” olması gerekirken; babalarını kral, peygamber, başkan vb. ilan etmeye devam ediyorlar. Çünkü inanıyorlar ki bir gün sıra onlara da gelecek…
Uzaydan bakınca 4.5 milyar yıldır bir ateş topunun etrafında dönen bir kayanın üzerinde sağa sola koşturan karıncalarla eş değer olduğumuzu ve insan türünün tarihindeki yaşama ve düşünme tarzlarımızı şekillendiren bir avuç dahiden çok çok daha aşağıda olduğumuzu kabul etmek -yani gerçeği kabul etmek- iç rahatlatıcı olmaktan çok uzak. Yine de; bu görüşün, dünyada yarattığımız entropinin büyük bölümü de dahil olmak üzere birbirimize çıkardığımız zorlukların ve yaşattığımız acıların azaltılması için her insan bireyine mutlaka öğretilmesi gereken bir görüş olduğu kanısındayım.
Maalesef çoğumuzun bir önemi yok. Hatta hiç bir şeyin kendinde veya evrensel olarak önemi yok. Sadece kısa bir süre için yaşayıp yok olucaz. Hayatı birbirimiz için daha da zorlaştırmaya gerek yok.
CTNMDN 